Pored sedam dunavskih ada koje pripadaju Beogradu, na samo 12 kilometara od centra grada nalazi se i nekoliko rečnih ostrva koja administrativno ne pripadaju prestonici, ali su već decenijama među omiljenim izletištima beogradskih zaljubljenika u prirodu i Dunav.
Najpoznatije je ostrvo Forkontumac, čije ime potiče od austrijske karantinske stanice (Kontumac), koja se početkom 18. veka nalazila na ušću Tamiša u Dunav, nadomak centra Pančeva. Kao i onaj zemunski, i ovaj pančevački karantin imao je ulogu da spreči širenje zaraznih bolesti, posebno kuge koja je u to vreme harala Otomanskim carstvom.
Tu su se vršili lekarski pregledi svih putnika koji su stizali sa desne obale Save i Dunava. Ukoliko bi putnik pokazivao bilo kakve znake bolesti, bio bi upućivan u posebno ograđen karantin u kome bi, u zavisnosti od bolesti, provodio između 21 i 42 dana. Zanimljivo je da se u karantinu našao i Vuk Stefanović Karadžić, 1813. godine.
S vremenom je karantin sa ušća Tamiša premešten bliže gradu, a ada koja se nalazila prekoputa karantina dobila je naziv Forkontumac, što može da se prevede kao „pretkarantin". Ostrvo je poznato i kao Šveb, od nemačkog izraza „schweben" - lebdeti, plutati. Ovaj naziv ne čudi - zbog bujne vegetacije koja se prostire na 400 hektara, ostrvo zaista izgleda kao da levitira iznad plavog Dunava.
Naravno, prvo ga otkrivaju alasi, potom avanturisti, i konačno, sredinom pedesetih godina prošlog veka - vikendaši. I tako na severnom delu ostrva Forkontumac počinje da se stvara vikend-naselje, danas poznata - Bela stena. Nalazi se na produženom delu peščane plaže koja je specifična po plićaku koji se pruža čak do desetak kilometara. Do Bele stene može se doći samo vodom, odnosno čamcem. Za one koji nemaju sopstvena plovila organizovan je prevoz - za Beograđane iz marine u Višnjici, a za Pančevce iz vikend-naselja Čapljen. Sa koje god strane da se nalazite, imate mogućnost da tople dane provedete na prelepoj peščanoj plaži, na kojoj uvek duva blagi povetarac; u našem moru, našem Dunavu, na Beloj steni.
