U noći između 14. i 15. avgusta 1941. godine pohapšeni su gotovo svi banatski Jevreji, njih oko četiri hiljade, da bi posle nekoliko dana bili prebačeni u logore u Beograd. Muškarci, počev od 14 godina starosti, internirani su odavde u logor Topovske šupe i do kraja oktobra pobijeni na stratištu kod Pančeva.
Pohapšeni žene i deca smešteni su po kućama beogradskih Jevreja, gde su ostali do 12. decembra, kada su odvedeni u logor Sajmište.
Do maja naredne godine, svi su pobijeni, odnosno ugušeni u specijalnom kamionu „dušegupki”, koji je kružio beogradskim ulicama, dok su mnogi umrli u samom logoru. Bolno sećanje na te događaje čuva Jevrejska opština Pančevo. Njeni članovi, kao i članovi Jevrejske opštine Novi Sad, položili su vence na spomen-tablu objekta nekadašnje sabirnog logora „Svilara”, odakle su pančevački Jevreji deportovani, kao i na spomenik „Brazde” na Stratištu kod sela Jabuka, odajući počast stradalim sunarodnicima.
„Ovaj datum izabran je zato što je to bio početak istrebljenja pančevački Jevreja tokom Holokausta. Oni su mučki ubijeni, a njihova tela pobacani u rake pitome banatske ravnice. Kasnije, na kraju rata, kada su Nemci uvideli da se bliži dan njihovog konačnog poraza u Drugom svetskom ratu, gotovo svi tragovi nevinih žrtava su uništeni. Danas i dalje ne znamo tačan broj žrtava, iako je od tada prošlo 82 godine. Verujemo da je na Stratištu kod Pančeva stradalo od 12 do 15 hiljada Jevreja, Roma, Srba, pripadnika drugih nacionalnosti i antifašista. Iako je prošlo toliko vremena, stradali nikada ne smeju biti zaboravljeni”, naglasio je David Montijas, predsednik Jevrejske opštine Pančevo za Politiku, napominjući da je u Pančevu, osim Stratišta, sabirnog logora „Svilara”, postojalo i stratište na Čardaku u blizini sela Deliblato, gde se takođe održavaju komemoracije u znak sećanja na Jevreje stradale u Holokaustu.
