Elizabeta II bila je monarh Velike Britanije i 14 drugih kraljevskih zemalja Komonvelta i vrhovni poglavar Crkve Engleske.
Na presto je stupila 6. februara 1952, a svečano krunisanje, naredne godine, prvo je koje je prenosila televizija.
Od 1956. do 1992. broj njenih kraljevstava se menjao kako su neke teritorije dobijale nezavisnost, a neka kraljevstva su postale republike.
Elizabeta je rođena u Mejferu u Londonu kao Elizabeta Aleksandra Meri i najstarija je kćerka vojvode i vojvotkinje od Jorka, kasnije kralja Džordža VI i kraljice Elizabete.
Njen otac je postao kralj nakon abdikacije svoga brata Edvarda VIII 1936, kada je ona postala naslednica prestola. Počela je da obavlja javne dužnosti tokom Drugog svetskog rata, u kom je služila u Pomoćnoj teritorijalnoj službi.
Elizabeta se 1947. udala za Filipa, vojvodu od Edinburga, sa kojim ima četvoro dece: Čarlsa, Anu, Endrua i Edvarda.
Prvo pod imenom Hanover, a potom kao Saks-Koburg i Gota, britanska kraljevska dinastija nemačkog porekla vladala je Ostrvom od 1714. nesmetano i neupitno sve dok se u jeku Prvog svetskog rata nisu razbuktala antinemačka osećanja. Tada je kralj Džordž V odlučio da promeni prezime u englesko Vinzdor.
Vladavinu Elizabete II je u prvim decenijama bila obeležena postupnim nestankom Britanske imperije, kao i stagnacijom i siromašenjem Velike Britanije, trendovima koji su na tek zaustavljeni za vreme premijerskih mandata Margaret Tačer i Tonija Blera.
Njen boravak na tronu od 70 godina je obeležio i niz geopolitičkih dešavanja, početak i završetak Hladnog rata, osnivanje Evropske unije i izlazak samog Ujedinjenog Kraljevstva iz nje.
Elizabeta je uživala veliku popularnost među svojim podanicima. Bila je najpopularniji član kraljevske porodice, a jedini popularniji članovi od nje su jedno vreme bili Dajana, princeza od Velsa i njen unuk princ Vilijam.
Godine 1977. prilikom obeležavanja srebrnog jubileja stupanja na presto, proslave su održane širom Komonvelta, a kraljica je imala izuzetno uspešnu i dugu međunarodnu turneju, koja je potvrdila njenu popularnost.
Nakon pobede koalicije u Zalivskom ratu, kraljica je postala prvi britanski monarh koji se obratio Kongresu Sjedinjenih Država u maju 1991.
U oktobru 1994. postala je prvi vladajući britanski monarh koji je kročio na rusko tlo.
Kraljevsku porodicu potresao je 1996. godine razvod princa Čarlsa i Dajane, koji su pratile brojne afere.
Retko davala intervjue
Odnosi sa medijima nisu uvek bili idilični: kraljica je 2003. godine tužila Dejli Miror zbog kršenja poverenja i dobila sudsku zabranu objavljivanja informacije koje je prikupio reporter koji se predstavljao kao lakej u Bakingemskoj palati.
Elizabeta je retko davala intervjue i malo se zna o njenim ličnim osećanjima. I ako se monarh ne meša u politiku, mediji su izveštavali da je kraljica bila vrlo nezadovoljna, ogorčena i frustrirana politikom Tonija Blera, u Iraku i Avganistanu.
Kraljičin dijamantski jubilej 2012. obeležio je 60 godina na tronu, a proslave su održane širom kraljevstava i Komonvelta. Ona i njen suprug su imali su turneju po Ujedinjenom Kraljevstvu, dok su njena deca i unuci krenuli na kraljevske turneje po drugim državama Komonvelta u njeno ime.
Od marta 2020. kraljica se zbog epidemije kovida-19 preselila u zamak Vindzor i tamo se zadržala iz predostrožnosti. Javni angažmani su otkazani. Ipak i sama se zarazila u februaru 2022, ali je imala blage simtome.
Princ Filip, vojvoda od Edinburga, suprug kraljice Elizabete II umro je u zamku Vindzor u 99. godini ujutru 9. aprila 2021.
Lično bogatstvo veće od pola milijarde dolara
Elizabet je bila pokrovitelj više od 600 dobrotvornih organizacija. Lično bogatstvo kraljice procenjeno je 2018. godine na 520 miliona dolara.
Tokom ove godine kraljica Elizabeta II proslavila je 70 godina vladavine kao najdugovečnija britanska vladarka. Kraljica je nadmašila svoju pra-prabaku, kraljicu Viktoriju, da bi postala najdugovečniji britanski monarh 21. decembra 2007.
Duže od nje vladao je samo francuski kralj Luj 14 i kralj Svazilenda Sobuza II.
